Azəri
Surah əl-Qiyamə - Al-Qiyāmah - Aya count 40
لَاۤ أُقۡسِمُ بِیَوۡمِ ٱلۡقِیَـٰمَةِ ﴿١﴾
And içirəm Qiyamət gününə!
وَلَاۤ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾
And içirəm özünü qınayan nəfsə!
أَیَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَـٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ ﴿٣﴾
Məgər insan (ölüb çürüdükdən sonra) onun sümüklərini bir yerə yığa bilməyəcəyimizimi zənn edir?!
بَلَىٰ قَـٰدِرِینَ عَلَىٰۤ أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُۥ ﴿٤﴾
Bəli, Biz onun barmaq uclarını da bərpa etməyə qadirik.
بَلۡ یُرِیدُ ٱلۡإِنسَـٰنُ لِیَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ ﴿٥﴾
Lakin insan (bundan sonra da) günah etmək istəyər.
یَسۡـَٔلُ أَیَّانَ یَوۡمُ ٱلۡقِیَـٰمَةِ ﴿٦﴾
O: “Qiyamət günü nə vaxt olacaq!”– deyə (rişxəndlə) soruşur.
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ ﴿٧﴾
وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ ﴿٩﴾
günəşlə ayın qovuşacağı zaman –
یَقُولُ ٱلۡإِنسَـٰنُ یَوۡمَىِٕذٍ أَیۡنَ ٱلۡمَفَرُّ ﴿١٠﴾
o gün insan: “Qaçacaq yer haradadır?”– deyəcəkdir.
كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿١١﴾
Xeyr, (o gün) pənah aparılacaq yer olmayacaqdır.
إِلَىٰ رَبِّكَ یَوۡمَىِٕذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ ﴿١٢﴾
O gün qayıdış (ancaq) Rəbbinə olacaqdır.
یُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَـٰنُ یَوۡمَىِٕذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾
O gün insana etdiyi və sonraya saxladığı (əməlləri) barədə xəbər veriləcəkdir.
بَلِ ٱلۡإِنسَـٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِیرَةࣱ ﴿١٤﴾
Əslində, insan öz əleyhinə şahiddir.
وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِیرَهُۥ ﴿١٥﴾
Hər cür üzrxahlıq etsə də (fayda verməz)!
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦۤ ﴿١٦﴾
(Ey Peyğəmbər! Cəbrail sənə Quranı nazil etdikdə) onu tələm-tələsik yadda saxlamaq üçün dilini tərpətmə!
إِنَّ عَلَیۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ ﴿١٧﴾
Şübhəsiz ki, onu (qəlbində) cəm etmək və (dilində) oxutmaq Bizə aiddir.
فَإِذَا قَرَأۡنَـٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ ﴿١٨﴾
Biz onu (Cəbrailin dili ilə) oxuduğumuz zaman sən onun oxunuşuna tabe ol.
ثُمَّ إِنَّ عَلَیۡنَا بَیَانَهُۥ ﴿١٩﴾
Sonra onu bəyan etmək də Bizə aiddir.
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾
Xeyr! Əksinə, siz tez ötüb keçəni (fani dünyanı) sevirsiniz.
وَتَذَرُونَ ٱلۡـَٔاخِرَةَ ﴿٢١﴾
Axirəti isə tərk edirsiniz.
وُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذࣲ نَّاضِرَةٌ ﴿٢٢﴾
O gün (bir çox) üzlər parlayacaq,
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةࣱ ﴿٢٣﴾
وَوُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذِۭ بَاسِرَةࣱ ﴿٢٤﴾
O gün (bir çox) üzlər də tutulub qaralacaq,
تَظُنُّ أَن یُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةࣱ ﴿٢٥﴾
ona böyük bir müsibət üz verəcəyini zənn edəcəkdir.
كَلَّاۤ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِیَ ﴿٢٦﴾
Xeyr, (ruh) körpücük sümüklərinə yetişəcəyi zaman;
وَقِیلَ مَنۡۜ رَاقࣲ ﴿٢٧﴾
“Kimdir ovsun edən?”– deyiləcək.
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ ﴿٢٨﴾
(Can verən kimsə dünya həyatından) ayrıldığını yəqin edəcəyi
وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ ﴿٢٩﴾
ayaq ayağa dolaşacağı zaman –
إِلَىٰ رَبِّكَ یَوۡمَىِٕذٍ ٱلۡمَسَاقُ ﴿٣٠﴾
o gün (hər kəs) Rəbbinin hüzuruna gətiriləcək.
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ﴿٣١﴾
O (kafir) nə (Quranı) təsdiq etdi, nə də namaz qıldı.
وَلَـٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٣٢﴾
Lakin (haqqı) yalan saydı və üz döndərdi.
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰۤ أَهۡلِهِۦ یَتَمَطَّىٰۤ ﴿٣٣﴾
Sonra da lovğa-lovğa ailəsinin yanına getdi.
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ ﴿٣٤﴾
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰۤ ﴿٣٥﴾
Sonra da vay sənin halına, vay!
أَیَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَـٰنُ أَن یُتۡرَكَ سُدًى ﴿٣٦﴾
Yoxsa insan başlı-başına buraxılacağınımı güman edir?!
أَلَمۡ یَكُ نُطۡفَةࣰ مِّن مَّنِیࣲّ یُمۡنَىٰ ﴿٣٧﴾
Məgər o, mənidən axıdılan bir damla nütfə deyildimi?
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةࣰ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٣٨﴾
Sonra laxtalanmış qan oldu. Allah onu yaradıb kamil bir surət verdi.
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَیۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰۤ ﴿٣٩﴾
Ondan da biri kişi, biri qadın olmaqla iki cift yaratdı.
أَلَیۡسَ ذَ ٰلِكَ بِقَـٰدِرٍ عَلَىٰۤ أَن یُحۡـِۧیَ ٱلۡمَوۡتَىٰ ﴿٤٠﴾
Məgər (bunları edən) Allah ölüləri diriltməyə qadir deyilmi?