Azəri
Surah Əbəsə - ‘Abasa - Aya count 42
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰۤ ﴿١﴾
(Peyğəmbər) qaşqabağını tökdü və üz çevirdi –
أَن جَاۤءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ ﴿٢﴾
yanına kor (Abdullah ibn Ümmi-Məktum) gəldiyinə görə.
وَمَا یُدۡرِیكَ لَعَلَّهُۥ یَزَّكَّىٰۤ ﴿٣﴾
(Ey Muhamməd!) Nə bilirsən, bəlkə o (günahlardan) təmizlənəcəkdi
أَوۡ یَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰۤ ﴿٤﴾
yaxud öyüd dinləyib və bu öyüd ona fayda verəcəkdi!
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ ﴿٥﴾
(Öyüd-nəsihətinə) ehtiyacı olmayana gəlincə isə,
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
sən ona tərəf çevrilirsən.
وَمَا عَلَیۡكَ أَلَّا یَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
Onun (günahlardan) təmizlənməməsinin sənə bir aidiyyəti yoxdur.
وَأَمَّا مَن جَاۤءَكَ یَسۡعَىٰ ﴿٨﴾
Amma tələsərək sənin yanına gələn,
وَهُوَ یَخۡشَىٰ ﴿٩﴾
(Allahdan) qorxan kimsəyə gəlincə,
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
كَلَّاۤ إِنَّهَا تَذۡكِرَةࣱ ﴿١١﴾
Xeyr (Bir daha belə etmə)! Şübhəsiz ki, bu (ayələr), bir öyüd-nəsihətdir.
فَمَن شَاۤءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
Kim istəsə, ondan öyüd-nəsihət alar.
فِی صُحُفࣲ مُّكَرَّمَةࣲ ﴿١٣﴾
(Bu Quran) möhtərəm səhifələrdədir.
مَّرۡفُوعَةࣲ مُّطَهَّرَةِۭ ﴿١٤﴾
uca və pak (səhifələrdə).
بِأَیۡدِی سَفَرَةࣲ ﴿١٥﴾
(Bu səhifələr) elçilərin (mələklərin) əllərindədir.
كِرَامِۭ بَرَرَةࣲ ﴿١٦﴾
möhtərəm və müti olan (mələklərin əllərində).
قُتِلَ ٱلۡإِنسَـٰنُ مَاۤ أَكۡفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
Ölsün (kafir) insan! O necə də nankordur!
مِنۡ أَیِّ شَیۡءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
(Qoy baxsın), Allah onu nədən yaratdı?
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
(Allah) onu nütfədən yaratdı və onu müəyyən şəklə saldı.
ثُمَّ ٱلسَّبِیلَ یَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
Sonra onun yolunu asanlaşdırdı.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
Sonra onu öldürüb qəbirə saldı.
ثُمَّ إِذَا شَاۤءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
Sonra da istədiyi vaxt onu (yenidən) dirildəcəkdir.
كَلَّا لَمَّا یَقۡضِ مَاۤ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
Xeyr! O, hələ də (Allahın) ona buyurduğunu yerinə yetirməmişdir.
فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَـٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦۤ ﴿٢٤﴾
Qoy insan yediyinə baxsın!
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَاۤءَ صَبࣰّا ﴿٢٥﴾
Biz yağışı bol-bol yağdırdıq.
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقࣰّا ﴿٢٦﴾
Sonra da yeri çat-çat yardıq.
فَأَنۢبَتۡنَا فِیهَا حَبࣰّا ﴿٢٧﴾
وَزَیۡتُونࣰا وَنَخۡلࣰا ﴿٢٩﴾
zeytun və xurma (ağacları),
وَحَدَاۤىِٕقَ غُلۡبࣰا ﴿٣٠﴾
وَفَـٰكِهَةࣰ وَأَبࣰّا ﴿٣١﴾
meyvələr və otlar da (bitirdik).
مَّتَـٰعࣰا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَـٰمِكُمۡ ﴿٣٢﴾
Sizin və heyvanlarınızın faydalanması üçün.
فَإِذَا جَاۤءَتِ ٱلصَّاۤخَّةُ ﴿٣٣﴾
Qulaqları kar edən səs gələndə –
یَوۡمَ یَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِیهِ ﴿٣٤﴾
o gün insan qaçacaq öz qardaşından,
وَأُمِّهِۦ وَأَبِیهِ ﴿٣٥﴾
وَصَـٰحِبَتِهِۦ وَبَنِیهِ ﴿٣٦﴾
həyat yoldaşından və övladlarından!
لِكُلِّ ٱمۡرِئࣲ مِّنۡهُمۡ یَوۡمَىِٕذࣲ شَأۡنࣱ یُغۡنِیهِ ﴿٣٧﴾
O gün onlardan hər birinin yetərincə işi olacaqdır.
وُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذࣲ مُّسۡفِرَةࣱ ﴿٣٨﴾
O gün (neçə-neçə) üzlər parlayacaq.
ضَاحِكَةࣱ مُّسۡتَبۡشِرَةࣱ ﴿٣٩﴾
وَوُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذٍ عَلَیۡهَا غَبَرَةࣱ ﴿٤٠﴾
O gün (neçə-neçə) üzlərə toz-torpaq hopacaq.
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
أُوْلَـٰۤىِٕكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
Məhz onlar kafirlər, günahkarlardır!