قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ﴿١﴾
[ای پیامبر،] بگو: «به پروردگار مردم پناه می‌برم،
مَلِكِ ٱلنَّاسِ ﴿٢﴾
فرمانروای مردم،
إِلَـٰهِ ٱلنَّاسِ ﴿٣﴾
معبود مردم،
مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ ﴿٤﴾
از شرِ [شیطانِ] وسوسه‌گر که [به هنگام ذکر الله،] پنهان می‌گردد؛
ٱلَّذِی یُوَسۡوِسُ فِی صُدُورِ ٱلنَّاسِ ﴿٥﴾
همان [وسوسه‌گری] که در دل‌های مردم وسوسه می‌کند؛
مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ﴿٦﴾
از جنیان [باشد] و [یا از] آدمیان».