اختر سورة اختر سورة 1 فاتحه [7] 2 بقره [286] 3 آل عمران [200] 4 نساء [176] 5 مائده [120] 6 انعام [165] 7 اعراف [206] 8 انفال [75] 9 توبه [129] 10 يونس [109] 11 هود [123] 12 يوسف [111] 13 رعد [43] 14 ابراهيم [52] 15 حجر [99] 16 نحل [128] 17 اسراء [111] 18 كهف [110] 19 مريم [98] 20 طه [135] 21 انبياء [112] 22 حج [78] 23 مؤمنون [118] 24 نور [64] 25 فرقان [77] 26 شعراء [227] 27 نمل [93] 28 قصص [88] 29 عنكبوت [69] 30 روم [60] 31 لقمان [34] 32 سجده [30] 33 احزاب [73] 34 سبأ [54] 35 فاطر [45] 36 يس [83] 37 صافات [182] 38 ص [88] 39 زمر [75] 40 غافر [85] 41 فصلت [54] 42 شورى [53] 43 زخرف [89] 44 دخان [59] 45 جاثيه [37] 46 احقاف [35] 47 محمد [38] 48 فتح [29] 49 حجرات [18] 50 ق [45] 51 ذاريات [60] 52 طور [49] 53 نجم [62] 54 قمر [55] 55 رحمن [78] 56 واقعه [96] 57 حديد [29] 58 مجادله [22] 59 حشر [24] 60 ممتحنه [13] 61 صف [14] 62 جمعه [11] 63 منافقون [11] 64 تغابن [18] 65 طلاق [12] 66 تحريم [12] 67 ملك [30] 68 قلم [52] 69 حاقه [52] 70 معارج [44] 71 نوح [28] 72 جن [28] 73 مزمل [20] 74 مدثر [56] 75 قيامه [40] 76 انسان [31] 77 مرسلات [50] 78 نبأ [40] 79 نازعات [46] 80 عبس [42] 81 تكوير [29] 82 انفطار [19] 83 مطففين [36] 84 انشقاق [25] 85 بروج [22] 86 طارق [17] 87 اعلى [19] 88 غاشيه [26] 89 فجر [30] 90 بلد [20] 91 شمس [15] 92 ليل [21] 93 ضحى [11] 94 شرح [8] 95 تين [8] 96 علق [19] 97 قدر [5] 98 بينه [8] 99 زلزله [8] 100 عاديات [11] 101 قارعه [11] 102 تكاثر [8] 103 عصر [3] 104 همزه [9] 105 فيل [5] 106 قريش [4] 107 ماعون [7] 108 كوثر [3] 109 كافرون [6] 110 نصر [3] 111 مسد [5] 112 اخلاص [4] 113 فلق [5] 114 ناس [6]
اختر اللغة اختر اللغة العربية English English - Yusuf Ali English - Transliteration Français Türkçe Indonesia Chinese 中文 Japanese 日本語 Italiano Malayalam മലയാളം Português Español Urdu اردو Bangali বাংলা Deutsch فارسى Română Русский Shqip Azəri Bosanski Bulgarian Български Hausa كوردی Swahili Tajik Тоҷикӣ Uzbek Ўзбек Hinid Filipino (Tagalog)
فارسى سورة فجر - عدد الآيات 30
وَٱلۡفَجۡرِ ﴿١﴾
سوگند به سپيده‌دم [صبحگاهان]
وَلَیَالٍ عَشۡرࣲ ﴿٢﴾
و به شب‌های دهگانه [آغاز ذی‌حجه]
وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ ﴿٣﴾
وَٱلَّیۡلِ إِذَا یَسۡرِ ﴿٤﴾
و سوگند به شب، هنگامی که [حرکت می‌کند و] می‌رود.
هَلۡ فِی ذَ ٰلِكَ قَسَمࣱ لِّذِی حِجۡرٍ ﴿٥﴾
آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحب‌خرد نیست [که او را قانع نماید]؟
أَلَمۡ تَرَ كَیۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
[ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ ﴿٧﴾
[همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخ‌هایی با] ستونهای بلند بودند
ٱلَّتِی لَمۡ یُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِی ٱلۡبِلَـٰدِ ﴿٨﴾
که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟
وَثَمُودَ ٱلَّذِینَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ ﴿٩﴾
و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخره‌های سخت را از [کنار] وادی می‌تراشیدند [و خانه برای خودشان می‌ساختند]؟
وَفِرۡعَوۡنَ ذِی ٱلۡأَوۡتَادِ ﴿١٠﴾
و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].
ٱلَّذِینَ طَغَوۡاْ فِی ٱلۡبِلَـٰدِ ﴿١١﴾
[همان] کسانی که در شهرها طغیان [و سرکشی] کردند
فَأَكۡثَرُواْ فِیهَا ٱلۡفَسَادَ ﴿١٢﴾
و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.
فَصَبَّ عَلَیۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ ﴿١٤﴾
یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَـٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیۤ أَكۡرَمَنِ ﴿١٥﴾
و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور می‌گردد و گمان می‌کند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد]، پس می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛
وَأَمَّاۤ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَیۡهِ رِزۡقَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیۤ أَهَـٰنَنِ ﴿١٦﴾
و اما هنگامی که او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، [دلسرد شده و گمان می‌کند که این امر بدان سبب است که نزد الله، خوار و ذلیل است؛] پس می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».
كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡیَتِیمَ ﴿١٧﴾
هرگز چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید
وَلَا تَحَـٰۤضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِینِ ﴿١٨﴾
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمی‌کنید
وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلࣰا لَّمࣰّا ﴿١٩﴾
و میراث را حریصانه می‌خورید [و حق ضعیفان را نمی‌دهید]
وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبࣰّا جَمࣰّا ﴿٢٠﴾
و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.
كَلَّاۤۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكࣰّا دَكࣰّا ﴿٢١﴾
هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]
وَجَاۤءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفࣰّا صَفࣰّا ﴿٢٢﴾
و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند]
وَجِاْیۤءَ یَوۡمَىِٕذِۭ بِجَهَنَّمَۚ یَوۡمَىِٕذࣲ یَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَـٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ ﴿٢٣﴾
و در آن روز جهنم آورده شود، آن روز است که انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟
یَقُولُ یَـٰلَیۡتَنِی قَدَّمۡتُ لِحَیَاتِی ﴿٢٤﴾
وی می‌گوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگی‌ام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!
فَیَوۡمَىِٕذࣲ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُۥۤ أَحَدࣱ ﴿٢٥﴾
در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمی‌کند،
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُۥۤ أَحَدࣱ ﴿٢٦﴾
و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمی‌کشد.
یَـٰۤأَیَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَىِٕنَّةُ ﴿٢٧﴾
[اما به مؤمن ندا می‌شود:] «ای روحِ آرام‌یافته،
ٱرۡجِعِیۤ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِیَةࣰ مَّرۡضِیَّةࣰ ﴿٢٨﴾
به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.
فَٱدۡخُلِی فِی عِبَـٰدِی ﴿٢٩﴾
پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی