فارسى
سورة علق - عدد الآيات 19
ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِی خَلَقَ ﴿١﴾
بخوان به نام پروردگارت که [هستی را] آفرید؛
خَلَقَ ٱلۡإِنسَـٰنَ مِنۡ عَلَقٍ ﴿٢﴾
[همان پروردگاری که] انسان را از خونِ بسته آفرید.
ٱقۡرَأۡ وَرَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ ﴿٣﴾
بخوان و پروردگارت [از همه] بزرگوار‌تر است.
ٱلَّذِی عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ ﴿٤﴾
[همان] ذاتی که به وسیلۀ قلم [نوشتن] آموخت.
عَلَّمَ ٱلۡإِنسَـٰنَ مَا لَمۡ یَعۡلَمۡ ﴿٥﴾
به انسان آنچه را که نمی‌دانست [به تدریج] آموخت.
كَلَّاۤ إِنَّ ٱلۡإِنسَـٰنَ لَیَطۡغَىٰۤ ﴿٦﴾
چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ حقا که انسان طغیان [و سرکشی] می‌کند
أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰۤ ﴿٧﴾
[بعد] از اینکه خود را بی‌نیاز [و توانگر] ببیند.
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰۤ ﴿٨﴾
یقیناً بازگشت [همه] به سوی پروردگار توست.
أَرَءَیۡتَ ٱلَّذِی یَنۡهَىٰ ﴿٩﴾
[ای پیامبر،] آیا دیده‌ای آن کسی [= ابوجهل] را که [از عبادت الله] باز می‌دارد
عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰۤ ﴿١٠﴾
بنده‌ای [= محمد] را هنگامی که [کنار کعبه] نماز می‌خواند.
أَرَءَیۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰۤ ﴿١١﴾
به من خبر بده اگر این [بنده بازداشته‌شده] بر [راه] هدایت باشد
أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰۤ ﴿١٢﴾
یا [مردم را] به پرهیزگاری فرمان دهد، [سزای کسی که چنین بنده‌ای را بیازارد چیست؟]
أَرَءَیۡتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰۤ ﴿١٣﴾
به من خبر بده اگر این [شخص سرکش، حق را] تکذیب کند و رویگردان شود [آیا سزاوار عذاب نیست؟].
أَلَمۡ یَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ یَرَىٰ ﴿١٤﴾
آیا نمی‌داند که بی‌تردید، الله [همه اعمالش را] می‌بیند؟
كَلَّا لَىِٕن لَّمۡ یَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِیَةِ ﴿١٥﴾
چنین نیست [که او گمان می‌کند]؛ اگر باز نیاید [و دست از شرارت برندارد،] قطعاً موی پیشانی [او] را به شدّت خواهیم گرفت [و به سوی دوزخ خواهیم کشاند]؛
نَاصِیَةࣲ كَـٰذِبَةٍ خَاطِئَةࣲ ﴿١٦﴾
موی پیشانیِ [همان] دروغگوی خطاکار را.
فَلۡیَدۡعُ نَادِیَهُۥ ﴿١٧﴾
پس باید هم‌مجلسانش را [به کمک] بخواند.
سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِیَةَ ﴿١٨﴾
ما [نیز] آتشبانان [دوزخ] را فرا خواهیم خواند.
كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡ وَٱقۡتَرِب ۩ ﴿١٩﴾
چنین نیست [که او می‌پندارد]؛ هرگز او را اطاعت مکن و سجده کن، و [به الله] تقرّب جوی.