كوردی
سورة عبس - عدد الآيات 42
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰۤ ﴿١﴾
(پێغەمبەر ﷺ) ڕووی گرژ کرد وپشتی ھەڵکرد
أَن جَاۤءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ ﴿٢﴾
کە کوێرێك (عەبدوڵڵای کوڕی ئوم مەکتوم) ھات بۆ لای
وَمَا یُدۡرِیكَ لَعَلَّهُۥ یَزَّكَّىٰۤ ﴿٣﴾
تۆ چووزانیت؟ بەڵکو ئەو(کوێرە) بیەوێ پاك ببێتەوە
أَوۡ یَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰۤ ﴿٤﴾
یان بیری بکەوێتەوە(ئەوەی کە لە بیری چۆتەوە) ئەمجا ئەو بیر کردنەوەیە سوودی پێ بگەیەنێت
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ ﴿٥﴾
کەچی ئەوەی کە خۆی بێ نیاز دەزانێت (مەبەست پێی بت پەرستەکانی قوڕەیشە)
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
وَمَا عَلَیۡكَ أَلَّا یَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
وە ھیچ لەسەر تۆ نیە کە ئەو بێ باوەڕە خۆی پاك نەکاتەوە
وَأَمَّا مَن جَاۤءَكَ یَسۡعَىٰ ﴿٨﴾
بەڵام ئەو کەسەی کە بەپەلە دێ بۆ لات
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
كَلَّاۤ إِنَّهَا تَذۡكِرَةࣱ ﴿١١﴾
وا مەکە! بێ گومان ئەو ڕێنمونیانەی(کەبۆت ھاتووە) بێدارکەرەوەی(ئادەمی) یە
فَمَن شَاۤءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
ئەمجا ئەو کەسەی بیەوێت یادی خوا دەکات
فِی صُحُفࣲ مُّكَرَّمَةࣲ ﴿١٣﴾
(کە ئەو ڕێنمونیانەش نوسراونەتەوە) لە چەند پەڕەیەکی بەڕێز وپیرۆزدا
مَّرۡفُوعَةࣲ مُّطَهَّرَةِۭ ﴿١٤﴾
قُتِلَ ٱلۡإِنسَـٰنُ مَاۤ أَكۡفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
بەکوشت چێت(خراپترین نەفرینی لێ بێ) ئادەمی، چەند پێ نەزان وسپڵەیە
مِنۡ أَیِّ شَیۡءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
(بییرناکاتەوە بزانێت کە) خوا لە چی دروستی کردووە؟
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
لەدڵۆپێك ئاو دروستی کردووە وڕێکی خستووە
ثُمَّ ٱلسَّبِیلَ یَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
لە پاشان ڕێگای(چاك وخراپی) بۆ ئاسان کردووە
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
ئەمجا دەیمرێنێت ودەیخاتە گۆڕەوە
ثُمَّ إِذَا شَاۤءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
لە پاشان کاتێك کە وویستی زیندووی دەکاتەوە
كَلَّا لَمَّا یَقۡضِ مَاۤ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
بەڕاستی ئەوەی کە خوا فەرمانی پێداوە ھێشتا (ئادەمیی) بەجێی نەھێناوە
فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَـٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦۤ ﴿٢٤﴾
دەبا مرۆڤ سەیری خواردەمەنیەکەی بکات
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَاۤءَ صَبࣰّا ﴿٢٥﴾
بەڕاستی ئێمە لە ھەورەوە بارانمان داڕژاند چۆن داڕژاندنێك
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقࣰّا ﴿٢٦﴾
لە پاشان زەویمان لەت لەت کرد (بەگیا) چۆن لەت کردنێك
فَأَنۢبَتۡنَا فِیهَا حَبࣰّا ﴿٢٧﴾
ئەمجا ڕوواندمان لەناوییدا دانەوێڵە
وَزَیۡتُونࣰا وَنَخۡلࣰا ﴿٢٩﴾
وَحَدَاۤىِٕقَ غُلۡبࣰا ﴿٣٠﴾
وَفَـٰكِهَةࣰ وَأَبࣰّا ﴿٣١﴾
مَّتَـٰعࣰا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَـٰمِكُمۡ ﴿٣٢﴾
فَإِذَا جَاۤءَتِ ٱلصَّاۤخَّةُ ﴿٣٣﴾
کاتێك کە شاخە وشریخەی (ڕۆژی دوایی) ھات
یَوۡمَ یَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِیهِ ﴿٣٤﴾
ئەو ڕۆژەی کە مرۆڤ ڕادەکات لە برای
وَأُمِّهِۦ وَأَبِیهِ ﴿٣٥﴾
وَصَـٰحِبَتِهِۦ وَبَنِیهِ ﴿٣٦﴾
لِكُلِّ ٱمۡرِئࣲ مِّنۡهُمۡ یَوۡمَىِٕذࣲ شَأۡنࣱ یُغۡنِیهِ ﴿٣٧﴾
ھەموو یەکێك لەوان لەو ڕۆژەدا کارێکی وای ھەیە کە سەر کەسی تری نەپەرژێت
وُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذࣲ مُّسۡفِرَةࣱ ﴿٣٨﴾
زۆر ڕوخسار لەو ڕۆژەدا گەش وجوانن
ضَاحِكَةࣱ مُّسۡتَبۡشِرَةࣱ ﴿٣٩﴾
وَوُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذٍ عَلَیۡهَا غَبَرَةࣱ ﴿٤٠﴾
وە زۆر ڕوخسار لەو ڕۆژەدا، تەپوتۆزیان بەسەرەوەیە
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
لە داماویدا ڕەش داگیرساون
أُوْلَـٰۤىِٕكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
ئەوانە ئەوانەن کە بێ باوەڕ وگوناھکار وتاوانبارن