تَبَّتۡ یَدَاۤ أَبِی لَهَبࣲ وَتَبَّ ﴿١﴾
Бурида бод ҳар ду дасти Абулаҳаб ва ҳалок бод!
مَاۤ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَمَا كَسَبَ ﴿٢﴾
Молу сарваташ ва он чӣ ба даст оварда буд, ба ӯ суде набахшид
سَیَصۡلَىٰ نَارࣰا ذَاتَ لَهَبࣲ ﴿٣﴾
Ба зудӣ ба оташи шуълавар хоҳад даромад
وَٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ ﴿٤﴾
Ва ҳамсараш [Умми Ҷамил, он] ҳезумкаш [низ вориди оташ мешавад]
فِی جِیدِهَا حَبۡلࣱ مِّن مَّسَدِۭ ﴿٥﴾
Бар гарданаш танобе аз лифи хурмост