Tajik Тоҷикӣ
Surah Сураи Воқиъа (Қиёмат) - Al-Wāqi‘ah - Aya count 96
إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ﴿١﴾
Ҳангоме ки воқеаи қиёмат рух диҳад
لَیۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿٢﴾
[Хоҳед дид, ки] Дар вуқуи он дурӯғе нест
خَافِضَةࣱ رَّافِعَةٌ ﴿٣﴾
[Гурӯҳеро] Хор мекунад ва [гурӯҳеро] рафъати мақом мебахшад
إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجࣰّا ﴿٤﴾
Он гоҳ ки замин ба сахтӣ ларзонда шавад
وَبُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسࣰّا ﴿٥﴾
Ва кӯҳҳо ба тамомӣ муталошӣ гардад
فَكَانَتۡ هَبَاۤءࣰ مُّنۢبَثࣰّا ﴿٦﴾
Ва [ҳамчун] ғуборе пароканда шавад
وَكُنتُمۡ أَزۡوَ ٰجࣰا ثَلَـٰثَةࣰ ﴿٧﴾
Ва шумо ба се гурӯҳ тақсим шавед
فَأَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ مَاۤ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ ﴿٨﴾
[Нахуст] Саодатмандон [ҳастанд]; чи саодатмандоне [ва чи наку ҷойгоҳе]!
وَأَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ مَاۤ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ ﴿٩﴾
Ва [гурӯҳи дигар] тирабахтон [ҳастанд]; чи тирабахтоне [ва чи бад ҷойгоҳе]!
وَٱلسَّـٰبِقُونَ ٱلسَّـٰبِقُونَ ﴿١٠﴾
Ва [савумин гурӯҳ] пешгомон, ки [дар некиҳо] сабқат гирифтанд
أُوْلَـٰۤىِٕكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ﴿١١﴾
Онон муқаррабони [даргоҳи илоҳӣ] ҳастанд
فِی جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِیمِ ﴿١٢﴾
Дар боғҳои пурнеъмат [-и биҳишт ҷой доранд]
ثُلَّةࣱ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ ﴿١٣﴾
Гурӯҳи бисёре аз онон дар зумраи пешиниён ҳастанд [хоҳ аз уммати ислом ё аз умматҳои гузашта];
وَقَلِیلࣱ مِّنَ ٱلۡـَٔاخِرِینَ ﴿١٤﴾
ва андаке аз ояндагон [ва мутааххирон] ҳастанд
عَلَىٰ سُرُرࣲ مَّوۡضُونَةࣲ ﴿١٥﴾
Ки бар тахтҳои гавҳарнишон
مُّتَّكِـِٔینَ عَلَیۡهَا مُتَقَـٰبِلِینَ ﴿١٦﴾
یَطُوفُ عَلَیۡهِمۡ وِلۡدَ ٰنࣱ مُّخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾
Навҷавононе ҳамвора шодоб гирди онон [ба хидмат] мегарданд
بِأَكۡوَابࣲ وَأَبَارِیقَ وَكَأۡسࣲ مِّن مَّعِینࣲ ﴿١٨﴾
Бо ҷомҳо ва кузаҳо ва қадаҳҳое аз шароби ҷорӣ
لَّا یُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿١٩﴾
[Шаробе] Ки аз нӯшиданаш сардард намегарданд ва дастхуши мастӣ намешаванд
وَفَـٰكِهَةࣲ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿٢٠﴾
Ва аз ҳар мева [дар ихтиёр доранд]
وَلَحۡمِ طَیۡرࣲ مِّمَّا یَشۡتَهُونَ ﴿٢١﴾
ва гӯшти паранда, ки бихоҳанд
كَأَمۡثَـٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ ﴿٢٣﴾
Ҳамчун марвориди пинҳон дар садаф
جَزَاۤءَۢ بِمَا كَانُواْ یَعۡمَلُونَ ﴿٢٤﴾
[Инҳо ҳама] Подоши аъмолашон аст
لَا یَسۡمَعُونَ فِیهَا لَغۡوࣰا وَلَا تَأۡثِیمًا ﴿٢٥﴾
Дар он ҷо [сухани] ёва ва гуноҳолуд нахоҳанд шунид
إِلَّا قِیلࣰا سَلَـٰمࣰا سَلَـٰمࣰا ﴿٢٦﴾
Дар он ҷо сухане ҷуз салом ва дуруд [-и фариштагон ва биҳиштиён] нест
وَأَصۡحَـٰبُ ٱلۡیَمِینِ مَاۤ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡیَمِینِ ﴿٢٧﴾
Ва [аммо] саодатмандон; чи саодатмандоне!
فِی سِدۡرࣲ مَّخۡضُودࣲ ﴿٢٨﴾
Дар канори дарахтони бехори сидр [ҳастанд]
وَطَلۡحࣲ مَّنضُودࣲ ﴿٢٩﴾
Ва дарахтони мавз бо хушаҳои барҳамнишаста
وَفَـٰكِهَةࣲ كَثِیرَةࣲ ﴿٣٢﴾
لَّا مَقۡطُوعَةࣲ وَلَا مَمۡنُوعَةࣲ ﴿٣٣﴾
ки на тамом шавад ва на мамнуъ гардад
وَفُرُشࣲ مَّرۡفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾
Ва бистарҳои барафрошта [ва арзишманд]
إِنَّاۤ أَنشَأۡنَـٰهُنَّ إِنشَاۤءࣰ ﴿٣٥﴾
Ва ҳамсароне, ки бо офаринише вижа падид овардем [ки зебоӣ ва ҷавонии ҷовидон доранд]
فَجَعَلۡنَـٰهُنَّ أَبۡكَارًا ﴿٣٦﴾
عُرُبًا أَتۡرَابࣰا ﴿٣٧﴾
ва шавҳардӯстоне ҳамсиннусол ҳастанд
لِّأَصۡحَـٰبِ ٱلۡیَمِینِ ﴿٣٨﴾
[Ҳамаи ин неъматҳо] Барои саодатмандон аст,
ثُلَّةࣱ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ ﴿٣٩﴾
Дар боғҳои пурнеъмат [-и биҳишт ҷой доранд]
وَثُلَّةࣱ مِّنَ ٱلۡـَٔاخِرِینَ ﴿٤٠﴾
ки бархе аз онон дар зумраи пешиниён ва бархе дигар дар зумраи мутааххирон ҳастанд
وَأَصۡحَـٰبُ ٱلشِّمَالِ مَاۤ أَصۡحَـٰبُ ٱلشِّمَالِ ﴿٤١﴾
Ва [аммо] тирабахтон; чи тирабахтоне!
فِی سَمُومࣲ وَحَمِیمࣲ ﴿٤٢﴾
Дар миёни боди заҳрогин ва оби ҷӯшон қарор доранд
وَظِلࣲّ مِّن یَحۡمُومࣲ ﴿٤٣﴾
لَّا بَارِدࣲ وَلَا كَرِیمٍ ﴿٤٤﴾
ки на хунук аст ва на хуш
إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَ ٰلِكَ مُتۡرَفِینَ ﴿٤٥﴾
Онон дар дунё сарватманду саркаш буданд
وَكَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِیمِ ﴿٤٦﴾
Ва бар гуноҳи бузург [-и ширк] исрор меварзиданд
وَكَانُواْ یَقُولُونَ أَىِٕذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابࣰا وَعِظَـٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ ﴿٤٧﴾
Ва мегуфтанд: «Оё ҳангоме ки мурдем ва хоку устухон шудем, барангехта хоҳем шуд?
أَوَءَابَاۤؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ ﴿٤٨﴾
Оё ниёкони мо низ [барангехта мешаванд]?»
قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِینَ وَٱلۡـَٔاخِرِینَ ﴿٤٩﴾
[Эй Паёмбар, ба кофирон] Бигӯ: «Бе тардид, гузаштагон ва ояндагон
لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِیقَـٰتِ یَوۡمࣲ مَّعۡلُومࣲ ﴿٥٠﴾
ҳама дар ваъдагоҳи қиёмат ҷамъ хоҳанд шуд»
ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَیُّهَا ٱلضَّاۤلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ ﴿٥١﴾
Он гоҳ шумо, эй гумроҳони такзибкунанда
لَـَٔاكِلُونَ مِن شَجَرࣲ مِّن زَقُّومࣲ ﴿٥٢﴾
Ҳатман, аз [меваи] дарахти зақум хоҳед хӯрд
فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ ﴿٥٣﴾
Ва шикамҳоро аз он анбошта мекунед
فَشَـٰرِبُونَ عَلَیۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِیمِ ﴿٥٤﴾
Он гоҳ рӯйи он оби ҷӯшон менӯшед
فَشَـٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِیمِ ﴿٥٥﴾
هَـٰذَا نُزُلُهُمۡ یَوۡمَ ٱلدِّینِ ﴿٥٦﴾
Ин пазироии онон дар рӯзи ҷазост
نَحۡنُ خَلَقۡنَـٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ ﴿٥٧﴾
Моем, ки шуморо [аз ҳеҷ] офаридаем; пас, чаро [офариниши дубораро] бовар надоред?
أَفَرَءَیۡتُم مَّا تُمۡنُونَ ﴿٥٨﴾
Оё ба нутфае, ки [дар раҳими ҳамсаронатон] мерезед, таваҷҷуҳ кардаед?
ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥۤ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَـٰلِقُونَ ﴿٥٩﴾
Оё шумо онро меофаринед ё мо офаринандааш ҳастем?
نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَیۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِینَ ﴿٦٠﴾
Мо дар миёни шумо маргро муқаддар кардем ва нотавон нестем,
عَلَىٰۤ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَـٰلَكُمۡ وَنُنشِئَكُمۡ فِی مَا لَا تَعۡلَمُونَ ﴿٦١﴾
ки амсоли шуморо ҷойгузин [-и худатон] кунем ва шуморо ба гунае ки аз он бехабаред, [дар офаринише нав] падид оварем
وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٦٢﴾
Шумо, ки аз офариниши нахустин ба равшанӣ огоҳ шудаед, чаро [ба ёди охират намеафтед ва] панд намегиред?
أَفَرَءَیۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ ﴿٦٣﴾
Оё ба донаҳое, ки мекоред, таваҷҷуҳ кардаед?
ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥۤ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّ ٰرِعُونَ ﴿٦٤﴾
Оё шумо ҳастед, ки онро мерӯёнед ё Мо рӯёнандаем?
لَوۡ نَشَاۤءُ لَجَعَلۡنَـٰهُ حُطَـٰمࣰا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ ﴿٦٥﴾
Агар мехостем, хошокаш мекардем; чунон ки шигифтзада шавед
إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ ﴿٦٦﴾
[Ва чунон нобудаш мекардем, ки бигӯед] «Мо зиён кардаем,
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ ﴿٦٧﴾
балки ҳама чизро аз даст додаем
أَفَرَءَیۡتُمُ ٱلۡمَاۤءَ ٱلَّذِی تَشۡرَبُونَ ﴿٦٨﴾
Оё ба обе, ки менӯшед, таваҷҷуҳ кардаед?
ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ ﴿٦٩﴾
Оё шумо онро аз абр фуру боридед ё Мо фуруборандаи он ҳастем
لَوۡ نَشَاۤءُ جَعَلۡنَـٰهُ أُجَاجࣰا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ ﴿٧٠﴾
Агар мехостем, онро шӯру талх мекардем, пас, чаро сипос намегузоред?
أَفَرَءَیۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِی تُورُونَ ﴿٧١﴾
Оё ба оташе, ки меафрӯзед, таваҷҷуҳ кардаед?
ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَاۤ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِـُٔونَ ﴿٧٢﴾
Оё шумо дарахташро офаридаед Мо офаридаем?
نَحۡنُ جَعَلۡنَـٰهَا تَذۡكِرَةࣰ وَمَتَـٰعࣰا لِّلۡمُقۡوِینَ ﴿٧٣﴾
Мо ин оташро василаи ёдоварии [азоби дузах] ва мояи бархӯрдорӣ [ва роҳатии] мусофирон қарор додаем
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِیمِ ﴿٧٤﴾
Пас, [эй Паёмбар,] ба номи Парвардигори бузургат тасбеҳ гӯ [ва Ӯро ба покӣ ёд кун]
۞ فَلَاۤ أُقۡسِمُ بِمَوَ ٰقِعِ ٱلنُّجُومِ ﴿٧٥﴾
Савганд ба ҷойгоҳи ситорагон
وَإِنَّهُۥ لَقَسَمࣱ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿٧٦﴾
Ки агар бидонед, савганди бузурге аст
إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانࣱ كَرِیمࣱ ﴿٧٧﴾
Ки ин [гуфтор] Қуръоне гаронқадр аст
فِی كِتَـٰبࣲ مَّكۡنُونࣲ ﴿٧٨﴾
Дар лавҳи маҳфуз қарор дорад
لَّا یَمَسُّهُۥۤ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ ﴿٧٩﴾
Ҷуз фариштагони поксират касе [онро намебинад] ба он дастрасӣ надорад
تَنزِیلࣱ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ ﴿٨٠﴾
Аз сӯйи Парвардигори ҷаҳониён нозил шудааст
أَفَبِهَـٰذَا ٱلۡحَدِیثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ ﴿٨١﴾
Оё ин суханро сабук мешуморед?
وَتَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ ﴿٨٢﴾
Ва ба ҷойи шукри рӯзиҳое, ки ба шумо дода шудааст, онро дурӯғ мепиндоред?
فَلَوۡلَاۤ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ ﴿٨٣﴾
Он гоҳ ки [ҷони наздиконатон] ба гулугоҳ мерасад
وَأَنتُمۡ حِینَىِٕذࣲ تَنظُرُونَ ﴿٨٤﴾
Ва шумо дар он ҳангом наззора мекунед
وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَیۡهِ مِنكُمۡ وَلَـٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ ﴿٨٥﴾
Ва Мо аз шумо ба ӯ наздиктарем, вале намебинед
فَلَوۡلَاۤ إِن كُنتُمۡ غَیۡرَ مَدِینِینَ ﴿٨٦﴾
Агар рост мегӯед ва ҳаргиз дар баробари аъмолатон ҷазо дода намешавед [ва қиёмате нест],
تَرۡجِعُونَهَاۤ إِن كُنتُمۡ صَـٰدِقِینَ ﴿٨٧﴾
пас, чаро ҷонашро бознамегардонед?
فَأَمَّاۤ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِینَ ﴿٨٨﴾
Аммо агар ӯ дар зумраи муқаррабон бошад
فَرَوۡحࣱ وَرَیۡحَانࣱ وَجَنَّتُ نَعِیمࣲ ﴿٨٩﴾
Дар оромишу кушоиш ва биҳишти пурнеъмат аст
وَأَمَّاۤ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَـٰبِ ٱلۡیَمِینِ ﴿٩٠﴾
Ва агар дар зумраи саодатмандон бошад,
فَسَلَـٰمࣱ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَـٰبِ ٱلۡیَمِینِ ﴿٩١﴾
[ба ӯ гуфта мешавад] «Саломат ва амният бар ту бод, ки аз саодатмандон ҳастӣ»
وَأَمَّاۤ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِینَ ٱلضَّاۤلِّینَ ﴿٩٢﴾
Аммо агар аз такзибкунандагони гумроҳ [ва дар зумраи тирабахтон] бошад
فَنُزُلࣱ مِّنۡ حَمِیمࣲ ﴿٩٣﴾
бо оби ҷӯшон [аз ӯ] пазироӣ мешавад
وَتَصۡلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿٩٤﴾
ва ба [оташи] дузах дармеояд
إِنَّ هَـٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡیَقِینِ ﴿٩٥﴾
Ин [ваъдаи подош ва азоб] яқинан ҳақиқат дорад [ва тардиде дар он нест]
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِیمِ ﴿٩٦﴾
Пас, [эй Паёмбар] бо [зикри] номи Парвардигори бузургат [ӯро] тасбеҳ гӯй