Tajik Тоҷикӣ
Surah Сураи Наба (Хабар) - An-Naba’ - Aya count 40
عَمَّ یَتَسَاۤءَلُونَ ﴿١﴾
[Кофирон] Дар бораи чи чиз аз якдигар суол мекунанд?
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِیمِ ﴿٢﴾
ٱلَّذِی هُمۡ فِیهِ مُخۡتَلِفُونَ ﴿٣﴾
Ҳамон [хабаре] ки онҳо дар он ихтилоф доранд
كَلَّا سَیَعۡلَمُونَ ﴿٤﴾
Чунин нест [ки онҳо меандешанд] ба зудӣ хоҳанд донист
ثُمَّ كَلَّا سَیَعۡلَمُونَ ﴿٥﴾
Боз ҳам чунин нест; ба зудӣ хоҳанд донист
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَـٰدࣰا ﴿٦﴾
Оё заминро бистаре [барои осоиши шумо] қарор надодем?
وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادࣰا ﴿٧﴾
Ва кӯҳҳоро мехҳо [-и он] қарор надодем?
وَخَلَقۡنَـٰكُمۡ أَزۡوَ ٰجࣰا ﴿٨﴾
Ва шуморо ҷуфт [нару мода] офаридем.
وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتࣰا ﴿٩﴾
Ва хоби шуморо [мояи] оромишатон қарор додем
وَجَعَلۡنَا ٱلَّیۡلَ لِبَاسࣰا ﴿١٠﴾
Ва шабро пӯшише [бароятон] қарор додем
وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشࣰا ﴿١١﴾
Ва рӯзро [василаи] зиндагӣ ва [касби маош] қарор додем
وَبَنَیۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعࣰا شِدَادࣰا ﴿١٢﴾
Ва бар фарози шумо ҳафт [осмон] муҳкам бино кардем
وَجَعَلۡنَا سِرَاجࣰا وَهَّاجࣰا ﴿١٣﴾
Ва [хуршедро] чароғе дурахшон офаридем
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَ ٰتِ مَاۤءࣰ ثَجَّاجࣰا ﴿١٤﴾
Ва аз абрҳои боронзо обе фаровон фурӯ фиристодем
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبࣰّا وَنَبَاتࣰا ﴿١٥﴾
То бад-он дона ва гиёҳ бисёр бирӯёнем
وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا ﴿١٦﴾
Ва боғҳое пурдарахт [бо он парвариш диҳем]
إِنَّ یَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِیقَـٰتࣰا ﴿١٧﴾
Бе гумон, рӯзи доварӣ ваъдагоҳ [-и Мо бо шумо] аст
یَوۡمَ یُنفَخُ فِی ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجࣰا ﴿١٨﴾
Рӯзе, ки дар «сур» дамида мешавад ва шумо гурӯҳ-гурӯҳ [ба маҳшар] меоед
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَاۤءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَ ٰبࣰا ﴿١٩﴾
Ва осмон кушуда мешавад ва ба сурати дарҳои мутааддид дармеояд
وَسُیِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا ﴿٢٠﴾
Ва кӯҳҳо ба ҳаракат дармеояд ва ба сурати саробе мешавад
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادࣰا ﴿٢١﴾
Ва бе гумон, ҷаҳаннам камингоҳест
لِّلطَّـٰغِینَ مَـَٔابࣰا ﴿٢٢﴾
Ва маҳалли бозгаште барои туғёнгарон
لَّـٰبِثِینَ فِیهَاۤ أَحۡقَابࣰا ﴿٢٣﴾
Муддати замоне дароз дар он ҷо бимонанд
لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرۡدࣰا وَلَا شَرَابًا ﴿٢٤﴾
Дар он ҷо [чизи] хунуке намечашанд ва на ошомиданӣ [-и гуворое хоҳанд дошт]
إِلَّا حَمِیمࣰا وَغَسَّاقࣰا ﴿٢٥﴾
Ҷуз обе сӯзон ва [моеъе, ки] чирку хун [аст]
جَزَاۤءࣰ وِفَاقًا ﴿٢٦﴾
[Ин] Кайфаре аст муносиб ва дархӯр [-и аъмолашон]
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا یَرۡجُونَ حِسَابࣰا ﴿٢٧﴾
Чаро ки онҳо ҳеҷ умеде ба [рӯзи] ҳисоб надоштанд
وَكَذَّبُواْ بِـَٔایَـٰتِنَا كِذَّابࣰا ﴿٢٨﴾
Ва оёти Моро ба шиддат такзиб карданд
وَكُلَّ شَیۡءٍ أَحۡصَیۡنَـٰهُ كِتَـٰبࣰا ﴿٢٩﴾
Ва Мо ҳама чизро [дар Лавҳи маҳфуз] шуморишу сабт кардаем
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِیدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾
Пас, [кайфари аъмоли худро] бичашед, ки чизе ҷуз азоб бар шумо намеафзоем
إِنَّ لِلۡمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿٣١﴾
Бе гумон, барои парҳезкорон комёбӣ [-и бузурге] аст
حَدَاۤىِٕقَ وَأَعۡنَـٰبࣰا ﴿٣٢﴾
Боғҳои [мева] ва токзорҳо
وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابࣰا ﴿٣٣﴾
Ва ҳуроне ҷавон ва ҳамсиннусол
وَكَأۡسࣰا دِهَاقࣰا ﴿٣٤﴾
Ва ҷомҳое лабрез ва паёпай [аз шароби покизаи биҳишт]
لَّا یَسۡمَعُونَ فِیهَا لَغۡوࣰا وَلَا كِذَّ ٰبࣰا ﴿٣٥﴾
Дар он ҷо на сухани беҳудае мешунаванд ва на дурӯғе
جَزَاۤءࣰ مِّن رَّبِّكَ عَطَاۤءً حِسَابࣰا ﴿٣٦﴾
[Ин] Подош аз ҷониби Парвардигори туст ва атое аз рӯйи ҳисоб
رَّبِّ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَـٰنِۖ لَا یَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابࣰا ﴿٣٧﴾
[Ҳамон] Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чи дар миёни онҳост; [ҳамон Аллоҳи] Раҳмон [ки] ҳеҷ кас [дар он рӯз] ёрои сухан гуфтан бо ӯро надорад
یَوۡمَ یَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَـٰۤىِٕكَةُ صَفࣰّاۖ لَّا یَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابࣰا ﴿٣٨﴾
Рӯзе, ки рӯҳ [Ҷабраил] ва фариштагон ба саф биистанд, ҳеҷ кас сухан нагӯяд, ҷуз касе, ки Аллоҳи раҳмон ба ӯ иҷозат дода бошад ва [ӯ] сухани дуруст [ва савоб] гӯяд
ذَ ٰلِكَ ٱلۡیَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَاۤءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا ﴿٣٩﴾
Он [рӯз] рӯзи ҳақ аст; пас, ҳар ки хоҳад, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ биҷӯяд
إِنَّاۤ أَنذَرۡنَـٰكُمۡ عَذَابࣰا قَرِیبࣰا یَوۡمَ یَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ یَدَاهُ وَیَقُولُ ٱلۡكَافِرُ یَـٰلَیۡتَنِی كُنتُ تُرَ ٰبَۢا ﴿٤٠﴾
Ба ростӣ, Мо шуморо аз азобе наздик бим додем: рӯзе, ки инсон он чиро аз қабл бо дастҳои худ фиристодааст, мебинад ва кофир мегӯяд: «Эй кош, ман хок будам [ва барои ҳисоб барангехта намешудам!»