Tajik Тоҷикӣ
Surah Сураи Абаса (Рӯй турш кард) - ‘Abasa - Aya count 42
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰۤ ﴿١﴾
[Паёмбар] чеҳра дар ҳам кашид ва рӯй баргардонд
أَن جَاۤءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ ﴿٢﴾
Аз ин ки он нобино [Абдуллоҳ ибни Умми Мактум] наздаш омад
وَمَا یُدۡرِیكَ لَعَلَّهُۥ یَزَّكَّىٰۤ ﴿٣﴾
Ва [эй Паёмбар] ту чи медонӣ? Чи басо ӯ [аз гуноҳонаш] пок шавад
أَوۡ یَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰۤ ﴿٤﴾
Ё панд гирад ва ин панд ба судаш бошад
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ ﴿٥﴾
Аммо он ки [аз имон] бениёзӣ меварзад
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
وَمَا عَلَیۡكَ أَلَّا یَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
Дар ҳоле ки агар ӯ худро [аз куфр] пок насозад, эроде бар ту нест
وَأَمَّا مَن جَاۤءَكَ یَسۡعَىٰ ﴿٨﴾
Аммо касе, ки шитобон ба суроғи ту меояд
وَهُوَ یَخۡشَىٰ ﴿٩﴾
Ва [аз Аллоҳ таоло] метарсад
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
Пас, ту аз ӯ ғофил мешавӣ [ва ба дигарон мепардозӣ]
كَلَّاۤ إِنَّهَا تَذۡكِرَةࣱ ﴿١١﴾
Ҳаргиз чунин нест; бе гумон, ин [оёт барои] тазаккур ва ёдоварӣ аст
فَمَن شَاۤءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
Пас, ҳар ки бихоҳад, аз он панд гирад
فِی صُحُفࣲ مُّكَرَّمَةࣲ ﴿١٣﴾
Дар саҳифаҳои арҷманде [сабт] аст
مَّرۡفُوعَةࣲ مُّطَهَّرَةِۭ ﴿١٤﴾
[Дар ҷойгоҳе] Баландпоя ва покиза [аз палидӣ]
بِأَیۡدِی سَفَرَةࣲ ﴿١٥﴾
Дар дасти сафирон [-и ваҳй] аст
كِرَامِۭ بَرَرَةࣲ ﴿١٦﴾
[Ки] бузургвору накукоранд
قُتِلَ ٱلۡإِنسَـٰنُ مَاۤ أَكۡفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
Марг бар инсон [-и кофир, ки] чи қадар носипос аст!
مِنۡ أَیِّ شَیۡءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
[Аллоҳ таоло] Ӯро аз чи чиз офаридааст?
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
Ӯро аз нутфа [-и ночизе] офарид ва сипас мавзунаш сохт
ثُمَّ ٱلسَّبِیلَ یَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
Он гоҳ роҳро барояш осон намуд
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
Он гоҳ [пас аз поёни умр] ӯро миронд ва дар қабр [пинҳон] намуд
ثُمَّ إِذَا شَاۤءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
Сипас ҳар гоҳ бихоҳад, ӯро [зинда мекунад ва] бармеангезад
كَلَّا لَمَّا یَقۡضِ مَاۤ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
Ҳаргиз чунин нест [ки ӯ мепиндорад]. Ӯ ҳанӯз он чиро, ки [Аллоҳ таоло] фармон дода, ба ҷой наовардааст
فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَـٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦۤ ﴿٢٤﴾
Пас, инсон бояд ба ғизои хеш [ва офариниши он] бингарад
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَاۤءَ صَبࣰّا ﴿٢٥﴾
Мо оби фаровон [аз осмон] фуру рехтем
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقࣰّا ﴿٢٦﴾
Сипас заминро аз ҳам шикофтем
فَأَنۢبَتۡنَا فِیهَا حَبࣰّا ﴿٢٧﴾
Он гоҳ дар он дона [-ҳои фаровон] рӯёнидем
وَعِنَبࣰا وَقَضۡبࣰا ﴿٢٨﴾
Ва ангуру сабзӣ [хӯрокии бисёр]
وَزَیۡتُونࣰا وَنَخۡلࣰا ﴿٢٩﴾
وَحَدَاۤىِٕقَ غُلۡبࣰا ﴿٣٠﴾
Ва боғҳое [анбуҳ ва] пурдарахт
وَفَـٰكِهَةࣰ وَأَبࣰّا ﴿٣١﴾
Ва [анвои] мева ва алаф [падид овардем]
مَّتَـٰعࣰا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَـٰمِكُمۡ ﴿٣٢﴾
[Ҳамаи инҳо] Барои баҳрагирии шумо ва чаҳорпоёнатон аст
فَإِذَا جَاۤءَتِ ٱلصَّاۤخَّةُ ﴿٣٣﴾
Пас, ҳангоме ки [он] садои боҳайбати [-и қиёмат] фаро расад
یَوۡمَ یَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِیهِ ﴿٣٤﴾
Рӯзе, ки инсон аз бародараш мегурезад
وَأُمِّهِۦ وَأَبِیهِ ﴿٣٥﴾
Ва аз модараш ва аз падараш
وَصَـٰحِبَتِهِۦ وَبَنِیهِ ﴿٣٦﴾
Ва аз занаш ва писаронаш [низ мегурезад]
لِكُلِّ ٱمۡرِئࣲ مِّنۡهُمۡ یَوۡمَىِٕذࣲ شَأۡنࣱ یُغۡنِیهِ ﴿٣٧﴾
Дар он рӯз ҳар касро корест, ки ӯро ба худ машғул медорад
وُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذࣲ مُّسۡفِرَةࣱ ﴿٣٨﴾
Чеҳраҳое дар он рӯз кушода ва равшан аст
ضَاحِكَةࣱ مُّسۡتَبۡشِرَةࣱ ﴿٣٩﴾
[Ба хотири неъмату раҳмати Аллоҳ таоло] хандону шод аст
وَوُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذٍ عَلَیۡهَا غَبَرَةࣱ ﴿٤٠﴾
Ва чеҳраҳое дар он рӯз ғуборолуд аст
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
Сиёҳӣ [ва торикӣ] онҳоро пӯшонидааст
أُوْلَـٰۤىِٕكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
Инон ҳамон кофирони бадкирдоранд