Tajik Тоҷикӣ
Surah Сураи Аъло (Бартар) - Al-A‘lā - Aya count 19
سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى ﴿١﴾
Номи Парвардигори баландмартабаатро ба покӣ ёд кун
ٱلَّذِی خَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٢﴾
[Ҳамон] ки [инсонро] офарид ва ҳамоҳанг ва мутаодил сохт
وَٱلَّذِی قَدَّرَ فَهَدَىٰ ﴿٣﴾
Ва [ҳамон] касе, ки андозагирӣ кард ва [ба шоистагӣ офарид] ва сипас ҳидоят намуд
وَٱلَّذِیۤ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ ﴿٤﴾
Ва [он] касе, ки чарогоҳро [барои тағзияи ҷондорон] рӯёнид
فَجَعَلَهُۥ غُثَاۤءً أَحۡوَىٰ ﴿٥﴾
Сипас онро хушку сиёҳ гардонид
سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰۤ ﴿٦﴾
Мо ба зудӣ [Қуръонро] бар ту мехонем; пас, ту ҳаргиз [онро] фаромӯш нахоҳӣ кард
إِلَّا مَا شَاۤءَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ یَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَمَا یَخۡفَىٰ ﴿٧﴾
Магар он чиро, ки Аллоҳ таоло бихоҳад; ҳамоно Ӯ ошкору ниҳонро медонад
وَنُیَسِّرُكَ لِلۡیُسۡرَىٰ ﴿٨﴾
Ва барои ту осонтарин [роҳ]-ро фароҳам мегардонем
فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ ﴿٩﴾
Пас, агар панди муфид бошад, [мардумро бо оёти Қуръон] панд деҳ
سَیَذَّكَّرُ مَن یَخۡشَىٰ ﴿١٠﴾
Ба зудӣ, касе, ки [аз Аллоҳ таоло] метарсад, панд мепазирад
وَیَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى ﴿١١﴾
Ва бадбахттарин [-и мардум] аз он дурӣ мегузинад
ٱلَّذِی یَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ ﴿١٢﴾
[Ҳамон] Касе, ки дар оташи бузург [-и ҷаҳаннам] дархоҳад омад
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحۡیَىٰ ﴿١٣﴾
Ва дар он [оташ] на мемирад ва на зинда мемонад
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ ﴿١٤﴾
Яқинан, касе, ки худро [аз куфру гуноҳ] пок кунад, растагор хоҳад шуд
وَذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ ﴿١٥﴾
Ва [низ касе, ки] номи Парвардигорашро ёд кунад ва намоз бигузорад
بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ﴿١٦﴾
Вале шумо [мардум] зиндагии дунёро [бар охират] тарҷеҳ медиҳед
وَٱلۡـَٔاخِرَةُ خَیۡرࣱ وَأَبۡقَىٰۤ ﴿١٧﴾
Дар ҳоле ки охират беҳтар ва пояндатар аст
إِنَّ هَـٰذَا لَفِی ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ ﴿١٨﴾
Ба ростӣ, ин [пандҳо] дар китобҳои осмонии пешин [низ] буд
صُحُفِ إِبۡرَ ٰهِیمَ وَمُوسَىٰ ﴿١٩﴾